جهان در قرن بیستم تحولات گوناگونی را در عرصه های مختلف تجربه نمود که یکی از حائز اهمیت ترین آن ها انقلابی است که در ربع پایانی این قرن به رهبری امام خمینی(ره) در قلمرو سرزمینی ایران به وقوع پیوست. انقلابی که نه تنها توجه جهانیان را به خود جلب نمود بلکه موجی از بهت و حیرت را در میان آنان به همراه آورد. یکی از زوایای این بهت و حیرت را می توان در عدم توانایی نظریات موجود انقلاب در تبین کامل علل و عوامل این انقلاب دانست که در پیوند با جهت گیری فرهنگی انقلاب اسلامی ایران سبب سوق یافتن نظریه پردازان انقلاب به خلق نظریات جدیدی در باب انقلاب گردید که با عنوان رهیافت فرهنگی مورد توجه پژوهشگران قرار گیرفته که در واقع، از جمله برجسته ترین افزوده های انقلاب اسلامی ایران به رهیافت های گذشته در باب نظریات انقلاب است. بر این اساس نوشتار حاضر تلاش دارد با اتخاذ روشی کیفی از نوع توصیفی تاریخی تحلیلی به این پرسش پاسخ گوید که چه دلایلی دال بر فرهنگی بودن انقلاب اسلامی ایران وجود دارد؟